W roku 1862 postawiono budynek szkolny o jednej izbie do nauki dzieci - jednej izbie mieszkalnej dla nauczyciela z kuchnią i spiżarką. Cały budynek pokryty słomą. W roku 1881 powiększono jedno okno w klasie i dano podłogę.
(Zapis jednego z najstarszych dokumentów jaki zachował się na temat szkoły w Dylągowej)
Zalążki kształcenia, a właściwie nauczania dzieci w Dylagowej istniały już na początku XIX wieku, kiedy to miejscowy katecheta zatrzymywał w niedzielę po nieszporach chłopców i uczył ich z książeczek do nabożeństwa ministrantury oraz śpiewów kościelnych. Nauka czytania wystarczała do posługiwania się w czasie nabożeństw, natomiast umiejętność pisania nie była już konieczna, toteż pisać nie uczono.
Pierwsze zajęcia odbywały się na plebanii, a z biegiem czasu - gdy grupka chętnych była coraz większa - przeniesiono się na organistówkę. W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku wybudowano na tejże organistówce dom drewniany z jedną izbą lekcyjną oraz mieszkaniem dla nauczyciela. Była to już "prawdziwa szkoła" dla dziatwy płci obojga, w której uczono umiejętności nie tylko czytania, ale również pisania i rachowania.
Widocznie i ten budynek okazał się za mały na potrzeby prawdziwej szkoły, bo wkrótce wieś zakupiła od Żyda starą karczmę wraz z przyległym ogrodem, na którym wybudowano murowaną szkołę z dwoma izbami lekcyjnymi i mieszkaniem dla nauczyciela. Na przełomie wieków(XIX/XX) zakupiono również dom drewniany jednoizbowy położony w Dylągowej Górnej, w którym odbywały się zajęcia szkolne, a po kilku latach wybudowano dom drewniany z dwoma izbami lekcyjnymi i mieszkaniem. Tak więc przed I wojną światową funkcjonowały dwie szkoły ludowe utrzymywane przez wieś i nadzorowane przez władze oświatowe. Podobnie było w okresie międzywojennym. Podczas II wojny światowej nauka w obydwu szkołach odbywała się, ale z długimi przerwami w czasie działań frontowych. W październiku 1945 roku w czasie podpalenia wsi przez UPA, spłonęły obydwie szkoły, a ludność osiedliła się w przyległych miejscowościach po lewej stronie Sanu. Dopiero wiosną 1948 r. co odważniejsi wracali na zgliszcza i wznosili prymitywne zagrody. O nauczaniu dzieci nie było wówczas mowy. Wczesną wiosną 1949 roku wynajęto jedną izbę w domu Franciszka Piroga oraz jedną u Macieja Banasia w Dylągowej Górnej, gdzie odbywały się lekcje dla dzieci najmłodszych klas. Starsze dzieci - jeżeli chciały ukończyć szkołę podstawową - chodziły codziennie do Dąbrówki Starzeńskiej lub do Dynowa.
Równolegle z budową własnych domostw, mieszkańcy wsi przystąpili do budowy szkoły na starym placu w Dylągowej Dolnej. Nowy budynek drewniany o trzech izbach lekcyjnych, z mieszkaniem dla kierownika szkoły oddano do użytku w 1951 roku, co umożliwiło zorganizowanie pełnej siedmioklasowej szkoły. W 1956 roku wybudowano również budynek szkolny drewniany w Dylągowej Górnej, jako punkt filialny I-IV. W szkołach tych odbywały się zajęcia do stycznia 1986r. Wtedy to przekazano do użytku nową szkołę, w której uczniowie mają znacznie lepsze warunki do nauki.
SZKOŁA W CHWILI OBECNEJ
Rok szkolny 2005/2006 był rokiem zmian dla społeczności szkolnej w Dylągowej. Od 1 września 2000r. w budynku szkolnym funkcjonowały dwie szkoły - szkoła podstawowa i gimnazjum jako dwie odrębne placówki. Od 1999/2000 do 01.12.2005r. szkołą podstawową kierowała p. mgr Agata Śliwa, a gimnazjum powstałym w wyniku reformy strukturalnej szkolnictwa - p. mgr Irena Bilska. W tym też czasie, utworzone w szkole, gimnazjum funkcjonowało jako oddział zamiejscowy Zespołu Szkół Nr 4 w Pawłokomie.
Od XII 2005 Zespołem Szkół kierował p. mgr Grzegorz Marszałek, powołany na stanowisko dyrektora placówki na drodze konkursu.Zespół nauczycieli pracujących w zespole liczy 18 osób. Szkoła cały czas kontynuuje program Edukacji regionalnej: "Szkoła szanująca tradycję". Organizowane są również imprezy plenerowe promujące zdrowy styl życia. Widoczne jest to zwłaszcza podczas różnorodnych uroczystości szkolno-środowiskowych, na które szkoła stara się zapraszać ciekawych gości. Honorowym gościem "Pikniku Rodzinnego" (lipiec 2006) był wielokrotny mistrz świata w akrobatyce sportowej, pan Józef Radoń, wychowanek tutejszej szkoły.
Uczniowie chętnie i z powodzeniem biorą udział w różnorodnych konkursach promujących szkołę w środowisku i regionie. Szkoła szczyci się swoimi recytatorami, uczniami utalentowanymi teatralnie, sportowo. Zespół Szkół utrzymuje dobrą współpracę z innymi szkołami. Prężnie działają organizacje szkolne i kółka zainteresowań: Samorząd Uczniowski, Liga Ochrony Przyrody. Wydawana jest gazetka szkolna „Spod Ławki”, która w rankingu wojewódzkim uplasowała się na II pozycji. Biblioteka szkolna na bieżąco poszerza swój księgozbiór. Szkoła dba o wszechstronny rozwój wychowanków. Obok zajęć dydaktycznych organizuje różnego rodzaju wycieczki oraz inne uroczystości, takie jak: Wigilia szkolna,Dzień Babci i Dziadka, Dzień Dziecka, Święto Pieczonego Ziemniaka ora wiele innych.
Szkoła z roku na rok powiększa własną bazę dydaktyczną. W roku szkolnym 2005/2006 utworzono w szkole drugą pracownię komputerową i wyposażono obydwie w nowe komputery, laptopy, projektory multimedialne w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Również w szkolnej bibliotece jest dostęp do Internetu; funkcjonuje tu Internetowe Centrum Informacji Multimedialnej.W roku szkolnym 2015/2016 doposażono bibliotekę szkolną w nowe książki oraz lektury z programu "Książki Marzeń".Doposażona została również stołówka szkolna w nowe krzesełka, stoliki oraz potrzebny sprzęt kuchenny. 5 października 2015 r. przy szkole zostały odsłonięte pamiątkowe pomniki ku czci pomordowanych przez UPA mieszkańców Dylągowej. Obecnie stanowisko dyrektora sprawuje p. mgr Józef Sarnicki.
